Γιατι πυροβολείτε την τηλεόραση ;

Ακούω και γνωρίζω όλο και περισσότερους πολέμιους της τηλεόρασης .Νεαρά παιδιά που έχουν αποκλείσει την τηλεοπτική συσκευή από το διαμέρισμα τους – σπίτι τους ,κυρίως φοιτητές ,αλλά και νεαρότερους και από τα δύο φύλα με αιτιολογία την κατάπτωση και τη «σκουπιδίλα» ,την οσμή σήψης και παρακμής που αναδύει σήμερα η Ελληνική Τηλεόραση ,το ελληνικό τηλεοπτικό τοπίο ,γενικότερα . Κι όμως ,είναι αλήθεια εν μέρει ,διότι υπάρχει πάντα κάτι χρήσιμο ωφέλιμο και δημιουργικά ψυχαγωγικό στη σύγχρονη ελληνική τηλεόραση και αναφέρομαι κυρίως στην κρατική τηλεόραση ,αυτό το 2% ή 5% ,ποσοστό τηλεθεατών που αποδίδουν τα πληρωμένα «μηχανάκια» της AGB που παρακολουθούν τα κρατικά κανάλια ,της ΕΤ1 της ΝΕΤ και της ΕΤ3 .

Πρώτα απ ‘όλα ,κυρίως όσο αφορά την ποιότητα των ταινιών που προβάλλονται ,τα εξαιρετικά αφιερώματα σε μεγάλους σκηνοθέτες και κινηματογραφικούς δημιουργούς ,ταινίες που πολύ δύσκολα έως ακατόρθωτο να πετύχεις στα DVDάδικα της επαρχίας ,όπως για παράδειγμα του Raúl Ruiz ,που πρόσφατα ξεκίνησε αφιέρωμα με προβολές ταινιών του στη ΝΕΤ αλλά και δημιουργών του παγκόσμιου σινεμά ,στο «Σινεμά απ όλο τον κόσμο» ,ταινίες βραβευμένες σε διάφορά φεστιβάλ ,ταινίες που έχουν πραγματικά κάτι να πουν σε σχέση με το Χολυγουντιανό ορυμαγδό της ανακύκλωσης και του αναμασήματος ,των εφέ και της πλήξης .

Επίσης οι θεατρικές παραστάσεις για την τηλεόραση .Πόσοι γνωρίζουν ότι για ένα διάστημα ,κατά τη διάρκεια της προβολής της σειράς , «Στο Παρά Πέντε» που σημείωνε ρεκόρ τηλεθέασης ,την ίδια ακριβώς ώρα ,στο κανάλι ΕΤ1 υπήρχε αφιέρωμα στο Ελληνικό Θεατρικό Μονόπρακτο ,με εξαιρετικά θεατρικά έργα ,όλα Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων ,οι περισσότεροι άγνωστοι ,σε μένα τουλάχιστο, παραστάσεις και συγκλονιστικές ερμηνείες ηθοποιών ,άγνωστων στο τηλεοπτικό προσκήνιο ,αλλά και παρασκήνιο .Ήταν επομένως θέμα καθαρά επιλογής ,όπως και πιστεύω ότι παραμένει ,θέμα επιλογής η ποιότητα στην Ελληνική Τηλεόραση .Υπάρχουν υπέροχες εκπομπές στην κρατική τηλεόραση όσο αφορά τις Τέχνες ,Εικαστικές και μη , εκπομπές για τη Λογοτεχνία και το Λόγο ,εκπομπές με καλεσμένους σύγχρονους διανοούμενους του Πνεύματος ,συγγραφείς και φιλοσόφους ,αλλά και για σύγχρονα επιστημονικά θέματα ,ενώ εκπομπές έρευνας σε καίρια καυτά θέματα ,υπάρχουν ευτυχώς σε όλα τα κανάλια και στα ιδιωτικά ,υπάρχουν θεματικές ενότητες σε επιστημονικές ανακαλύψεις ,ντοκιμαντέρ και εκπαιδευτικά προγράμματα και πλήθος άλλων ενδιαφερόντων προγραμμάτων ,με την πρωτοκαθεδρία να ανήκει στην Κρατική και πάλι ,Τηλεόραση που, ευτυχώς διότι την πληρώνουμε όλοι μας ,διατηρεί την ποιότητα της ανεπηρέαστη από τα μηχανάκια και τις μετρήσεις ,που επαναλαμβάνω ότι υπάρχουν βάσιμες υποψίες πως πρόκειται για «στημένη» υπόθεση .

Αυτό που λείπει βέβαια και που παλαιότερα υπήρχε έστω κατά τηλεοπτικές περιόδους , είναι μία εκπομπή για την σύγχρονη καλή ξένη μουσική και πραγματικά είναι απορίας άξιο πως παραλείπεται αυτός ο τομέας από την Κρατική Τηλεόραση που έχει να αναδείξει ιστορικές εκπομπές ,όπως το «Μουσικό Καλειδοσκόπιο» ,τη δεκαετία του ‘80 (από το αφιέρωμα στο Rock In Athens είχα γνωρίσει τους the Cure ,οι οποίοι μέχρι τότε μου ήταν σχεδόν μισητοί αφού η συγκεκριμένη εκπομπή και η ΕΡΤ 2 προέβαλε τότε μόνο το ‘Caterpillar’ που στην αρχή μισούσα και μετά λάτρεψα ,όπως και τους The Cure )αλλά και την « Εναλλακτική Σκηνή της Ροκ» με το Θοδωρή Μανίκα ενός από τους αρχισυντάκτες του περιοδικού Ποπ και Ροκ μέχρι και το «Υπουργείο Ήχου» στην ΕΤ3 , αλλά και τις εκπομπές του Μέταλ , «Μεταλλουργείο» με το Στάθη Παναγιωτόπουλο και «Μεταλμάνια» με τον Κατή (καλά αυτός είναι άλλη ιστορία ) και δεν θα μιλήσω για το Jammin το οποίο περισσότερο κακό έκανε παρά καλό στη μουσική εξέλιξη αυτού του τόπου ,ήταν βλέπετε ο κατήφορος του Παναγιωτόπουλου ,από τότε που πήρε και τον Βαρύ σε αντίληψη ,Σ. Βακάρο ενώ το έγκλήμα ολοκληρώθηκε με τη δημιουργία του 105,5 Ntemek Rock .Τέλος πάντων ,είναι γεγονός πως μια εκπομπή που να ασχολείται έστω με το σύγχρονο ξένο ήχο δεν υπάρχει ,υπάρχουν όμως εκπομπές για τις υπόλοιπες μορφές τέχνης αλλά και για το Ελληνικό Τραγούδι ,πάμπολλες και δεν εννοώ το Mega Star .

Είναι επίσης γεγονός πως η επαφή μου με το Θέατρο ήρθε μέσω Τηλεόρασης με το «Θέατρο της Δευτέρας» ,με την εναλλακτική μουσική ,κυρίως μέσω του Μουσικού Καλειδοσκοπίου ,πάλι μέσω τηλεόρασης ,ενώ για το καλό βιβλίο υπήρχαν πάντα καλές εκπομπές στα κρατικά κανάλια. Όσο για τις κινηματογραφικές ταινίες υπήρχε υπάρχει και θα υπάρχει πάντα το ποιοτικό υπόβαθρο των Κρατικών Καναλιών (Θυμάμαι ακόμα ,έστω σαν όνειρο το αφιέρωμα της τότε ΕΡΤ3 στον Αντρέι Βάιντα ) και γενικά όλα τα ερεθίσματα για την περαιτέρω αναζήτηση προς εκπλήρωσης της ψυχικής τέρψης προήλθαν από την τηλεόραση .Μπορεί βέβαια τότε να μην υπήρχαν παρά μόνο 2 κανάλια και μετέπειτα 3 ,ενώ αργότερα να φτάσαμε έδω που φτάσαμε ,αλλα αυτά τα 2-3 κανάλια ευτυχώς υπάρχουν ακόμα και ευτυχώς ανεξάρτητα των πολιτικών και κομματικών αλλαγών και ηγεσιών εξακολουθούν να προσφέρουν πραγματικά αξιόλογα προγράμματα και να επιτελούν σημαντικό έργο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των Ελλήνων και Αλλοδαπών κατοικούντων την ημεδαπήν .

Και όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με το υποτιθέμενο θέμα της «κουλτούρας» ,μια λέξη που διαδόθηκε ευρέως κάπου στις αρχές του ’80 με τα γνωστά καταστροφικά ,διαστροφικά αποτελέσματα και που στιλιτεύθηκε από μεγάλους σατιρικούς καλλιτέχνες της εποχής ,ως μια προσπάθεια επίδειξης και όχι πραγματικής νόησης και ευχαρίστησης ,τάση που διαδόθηκε ευρέως εκείνη την εποχή και προκαλούσε τη θυμηδία καθενός γνωρίζοντος .Όταν ο Χάρυ Κλυν σατίριζε και καυτηρίαζε την τότε «κουλτουριάρικη» συμπεριφορά κάποιων αλλά και του μεγαλύτερου ποσοστού της χώρας τα βέλη είχαν στόχο τη βλαχομπαρόκ αισθητική των πρώτων χρόνων της Εποχής ΠΑΣΟΚ ,σε σημείο να καταντήσει μόδα από άσχετους και ημιμαθής επιδειξίες ,αλλά και όταν ο Πανούσης έλεγε «Φράνσις Φορντ Κόπολα ,Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ και ξερό ψωμί» ,δεν «τα έβαζε» με τους σπουδαίους δημιουργούς του κινηματογράφου ,- άλλωστε ο Φασμπίντερ ήταν πολύ πιο ανατρεπτικός και αναρχικός από τον Πανούση και τον κάθε Πανούση - αλλά είχε αηδιάσει με τη συμπεριφορά των «και καλά» γνωριζόντων περί τεχνών και άλλων και το εμφανισιακό και λεκτικό κιτς ενός μεγάλου ποσοστού ανθρώπων ,αλλα και κυρίως μια μικρής ,«θεωρούμενης» Ελίτ του πνεύματος που τότε είχε αποτραβηχτεί από την πραγματικότητα ,όχι ειλικρινώς αλλά περισσότερο με μια αλαζονική και υπερφίαλη αντίληψη και συμπεριφορά .Να αναφέρουμε στο σημείο αυτό πως καμιά φορά η σάτιρα επιτυγχάνει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκει ,κυρίως όταν δεν είναι διαχρονική ,όταν είναι αφοριστική και όταν περιέχει νοήματα διττά που μπορούν να παρανοηθούν από τους μετέπειτα μελλοντικούς αποδέκτες που δεν τυχαίνει να γνωρίζουν ούτε τις συνθήκες που επικρατούσαν την εποχή που γράφτηκε αλλά πολύ περισσότερο ,το βαθύτερο νόημα και την πρόθεση της .

Συμπερασματικά πάντως ,η τηλεόραση ,όπως και το Ίντερνετ και τα μπλογκς είναι αντικείμενα δύο όψεων ,ίσως και περισσότερων και η εκμετάλλευση τους εξαρτάται από εμάς τους ίδιους και τους σκοπούς που τα χρησιμοποιούμε ,δεν μπορούμε όμως σε καμία περίπτωση να τα αφορίζουμε αβίαστα ,διότι με τους αφορισμούς πολλές φορές οδηγούμαστε σε συμπεράσματα και αποτελέσματα όμοια με αυτά που πολεμάμε να αποδιώξουμε από τη ζωή μας ,ενώ κάποιες φορές αναζητούμε, χωρίς να πιστεύουμε ότι αυτό που θα μας «πληρώσει» βρίσκεται δίπλα μας ,πλάι μας ,μπροστά μας απλά δεν κατείχαμε τη σοφία της χρησιμοποίησης του ώστε να το ενεργοποιήσουμε .